پای من خسته از این رفتن بود قصه ام قصه دل کندن بود دل به هرکس که سپردم دیدم راهش افسوس جدا از من بود صخره ویران نشود از باران گریه هم عقده ما را نگشود آخر قصه من مثل همه گمشدن در نفس باد نبود روح آواره من بعد از من کولی دربدر صحراهاست میروم بی خبر از آخر راه همچنان مثل همیشه تنهاست

 کولی ام خسته و سر گردانم ابر دل تنگ پر از بارانم